Karanfil kokuyordu saat 21 treni

Güzel insanlar            Yürekli insanlar            Umutlu insanlar 
Yaralı kalpliler 
Sevinç gözyaşlarını tutmayanlar
Bu benim
Bu bizim trenimiz diyenler 
Milyonlar 
Her inançtan 
Her düşünceden 
Her mezhepten
Her dilden 
Insanların bindiği trenden söz ediyorum 
Artık öteki olmayacaktık 
Aşağılamayacaktık
Horlanmayacaktık
Baskı 
Zulüm 
Yoksulluk 
Yolsuzluk 
Olmayacak hayalî ve umudunu taşıyanların treni 
Beraber bindik 
Beraber yol aldık 
"Karanfil kokusu hiç bitmesin istedik" 
Bu sefer başardık diyen bir özgüvenle 
Bu coğrafyayı taşıyacak özgürlük treni olsun istedik 
Yıllarca bu umutla yolculuk yaptık 
Ciyanların
Yılanların 
Sırtlanların saldırısını beraber püskürtük 
Ama sanki ters giden bir şeyler vardı 
Her zafer birseyleri de kaybetiriyordu
Önce karanfil kokusu azalmaya ve tanımadığımız bir koku yayılmaya başladı 
Öndeki vagonlara geçmek için birbirlerinin üzerine binen insanların sayısı çoğaldı 
Konuşmalar 
Hareketler 
Giyimler 
Hataa gülüşler bile farklilaşmaya başladı 
Biz yerine 
Ben ler konuşmaya başlandı 
Tanıdıklar azaldı 
Sofralar değişti 
Hayaller ve umutlar sönmeye başladı 
Hep aynı sözler 
Hep aynı insanlara dönüştü 
Trenin hızı artı ama içindeki sevdalar yavaşlamaya başladı 
Istiyasonlarda ki kucaklaşmalar 
Gönüllere dokunmalar yerini selfi çekimlere     bıraktı 
Artık o gülen gözler gitmiş 
Donuk ve poker suratlılar topluluğunu taşıyan bir tren olmuştu 
Tren kendi içinde ki sesleri bile duymuyordu artık 
Gidiyordu 
Yol alıyordu 
Ama menzili belirsiz bir yolculuk gibi 
Hava almak istiyenlere 
Su almak isteyenlere 
Ekmek almak isteyenlere 
Trenden indikleri için kapılar bir daha     açılmıyordu 
Suyu,havası ve ekmeği ihtiyaç olarak görmeyen bir trendi artık 
"Saat 21 treni" 
Hep beraber yazık ettik
Karanfil kokan trene...