Kırgınlığım aşka

Biliyorum konuşacak bir şeyimiz kalmadı.

Paylaşacak hiç bir şeyimiz yok.

Yine de gücümün yettiği kadar sana sesleniyorum, seninle konuşuyorum.

Bugün sana olan kırgınlığımı kaldırdım. Sevgini avuçlarımın arasına aldım.

Ona sığınıyorum.

İstenmeyen dudaklarımda, gülüşlerim. Kelimelerim buruk, cümlelerim ise hüzünlü.

Aşkta gurur olmaz diye öğrettiler. Her halde ondan olacak.

Bir ihtimal gidişine sığındığımı fark ettiysem de engel olamadım. Gurursuz ama umutlu hasretine.

Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum.İmkânsız olan her rüyaya dahi inanasım geliyor.

Çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum.

Sana, hala bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum.

Bende olan seni hiç kırmadım, değiştirmedim, korudum desem de; sendeki benin nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini anlamsızca merak ediyorum.

İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum.

Sadece üşüyorum.             

Bu üşüme yalnızlığımdan ve her tarafımı sarıyor.

Isınabileceğim hiçbir güzellik yok. Hatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında.

Bende ısınabilmek için onlara sarılıyorum. Yakıştırdığın garsoniyerimde….

Kendime bir demet papatya aldım. Israrla bakmadım falıma …

Gözlerimde ki hüzün bile seni özlemiş, itiraf ettiler…

Düşüncelerim gururlu, sevgim asla değil.

Gelseydin kendimi unutup sana koşardım. Susturacaktım içimdeki isyanı. Kavganın ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini…

Dokunacaktım tenine...

Gelmedin. Belki de gelemezdin. Ya da gelmeye hiç niyetin olmadı.  

Kendimi kandırdığımı biliyorum.  

Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi duyduğum her şarkı, umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor.

Sevdiğim ne çok şarkı varmış meğer…

Bunu da senin gidişin gösterdi.

Her şarkıda, her yerde, her insanda, denizde, gecede uykumda sen varsın…

Nasıl beceriyorsun böyle her yerde olabilmeyi?

Bilirim, şarkı dinlemezdin. Benim için dinlediğin şarkı var mıydı acaba diye merak ederdim.

Artık etmiyorum.

Gittin…

Belki de hiç gelmemiştin, geldiğini sandım.

Dudaklarına düşlerindeki o öpüşü belki de hissettiremedim.

Kimi zaman çocuk oldum.Gülüşlerinde şımaran, kimi zaman da bir başkası..

Sana şımarmak istediğimi, çocuk ruhlu olduğumu, ancak senin yanında bu şekilde olduğumu anlatamadım.

Sen bunları anlayamadın.

Ama en çok da imkânsızın,

Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin,

Üzerinden atlayamadığın korkuların,

Ağladığın, bağırdığın ya da susturamadığın isyanın,

Sessizce boşalan gözyaşların, birikmişliğin,

Ve kimselere yapamadıklarını bana yaptıracak gücü verenin oldum…

Söylesene unutulmak kime yakışıyor?

Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor.

Merak etme üstüne giydirmedim bu duyguyu.

Unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor.

Görüyorsun işte aşka ve sana ihanet etmiyorum.

Kırgınlığım ise aşka gülüm, sen üstüne alındın ...!