Hayat zaten yorucu bir de biz yormayalım

Yormayan insan güzelliği diye bir şey var… Nasıl mı? Adı üstünde yormuyor. Mesela bu insanlar siz telefonu açmadığınızda ısrarla aramıyorlar. Sürekli trip atmıyorlar. Çok konuşup beyninizi yemiyor veya tek taraflı bir iletişim gerçekleştirmiyorlar. Sürekli mızmızlanıp huysuzlanmıyorlar. Uyum sağlıyorlar ve genel olarak uyumlular. Kavgacı tavırları yok ve sürekli bir kaos, problem veya gündem çıkarmıyorlar. En önemlisi de, sizin masum hareketlerinizi yanlış anlamaya meyilli olmuyorlar.

Gerçekten yazarken yoruldum :) Yukarıda yazdığım maddelerin tam tersi olan, yani yoran insanlar cidden yoruyor. Kendi ruh sağlığımız için, bu insanlar ‘kim olursa olsun’ araya mesafe koymak zorunda kalıyor hatta gerekirse silmek zorunda kalıyoruz.

Bir arkadaşımızı çok sevmemiz, onunla her gün iletişimde olacağımız anlamına gelmiyor. Aylarca konuşulmasa bile, tepki vermeden iletişim sürdürülmeli. Çünkü işlerimiz oluyor, yoğunluk yaşıyoruz, hayat temposu içerisinde iletişim sağlamayı unutuyoruz veya canımız hiç kimseyle konuşmak istemeyecek kadar sıkkın olabiliyor. İşte yormayan insan, bunların bilince olan olgun insandır.

Aramalara veya mesajlara dönüş yapılmadığı zaman ısrarla aramak da yormaktır. O insan zaten müsait olunca döner. Dönmüyorsa unutmuş olabilir. Onun için değerliyseniz mutlaka size döner. Eğer birkaç kere aramanıza rağmen size dönmüyorsa, yüksek ihtimalle sizinle konuşmak istemiyordur. Bu durumda neden onu daha fazla arayarak rahatsız eder ki insanlar? Belki de yorduğunuz için iletişimi kesti. Bu da bir seçenek olmakla birlikte her şey bir seçenek olabilir lakin her ne olursa olsun özellikle basit sebepten ısrarla aramak yoran insan davranışıdır.

Sürekli kaos, problem veya gündem çıkaran ultra yorucu şeyleri kenara bırakırsak, en çok rastlanan yorucu insan modeli “çok konuşan” insandır. Bu insanlar o kadar çok konuşur ki, adeta savaştan çıkmışa dönersiniz. Bir de hep kendilerini anlatırlar ve sizi bir dakika dinliyorlarsa, kendilerini bir saat anlatırlar. Saatlerce kendi problemlerini anlatırlar ve bu insanlar hep böyledir. Sadece bir olay olunca değil, olay olmasa bile yine sudan sebeplerle kendilerini anlatırlar. Bu insanlar en çok kimin beynini yiyorsa, en güzel onunla muhabbet ettiklerini sanırlar, oysa ki ortada bir muhabbet etme yoktur, tek taraflı bir iletişim vardır. Üstelik bu konuşmadan keyif alan yine sadece kendileridir. Sağlıklı bir muhabbet, karşılıklı ilerleyen iletişimdir.

Hayat zaten yeteri kadar yorucu… Bir de biz insanları daha fazla yorup, yorgunlukları üzerine yorgunluk eklemeyelim olur mu?