Hayallerimiz umutlarımız kara bir çukur
Çok sürükleyici şeyler anlatırlardı büyüklerimiz. yakılan gaz lambaları mumların duvarda oynaşan gölgeler, bizleri hayal alemine götürürdü. O ışıkların duvardaki yansımalarını nelere benzetirdik. O evlerde şen şakrak kahkahalar umut vardı bir ekmeği bölüşürdük.O hayalleri tekrar kurmak isterdim.Ne kadar temiz bir çocukluğumuz hayallerimiz umutlarımız vardı.Dün akşam geçnişten hatıra diye sakladığım gaz lambasını çıkarıp yakmak, hayaller kurmak istedim ama elim varmadı Hayal kuracak, umutların yeşereceği bir gece değildi maalesef.
Biz her şeyi çok çabuk unutan bir ülkeyiz.Mesela yakın zamanda yaşadığımız gakkoşlar diyarı Elazığ ,Egenin incisi İzmir depremlerini unuttuğumuz gibi önlemleri almadığımız gibi hayatın akışına kapıldığımız gibi ....
Ben çocukluğumdaki o hayalleri kurmak istiyorum ama olmuyor. Pazartesi günü yine yüreğimiz yandı.Hep aynı soruyu deprem olduğunda söylüyoruz "Japonya da neden bunlar olmuyor" Yine binalar çöktü insanlar enkazların altında .Uyuyamıyorum ağlıyamıyorum.Boğazımda bir yumru iyi haberler almayı istiyorum Depremin olduğu bölgede görev yapmışlığım var oralar ki ; yurdumun kardelenlerinin sümbüllerinin açtıkları yerler oralar ki; Anadolumun emsalsiz mutfağının vatanı oralar ki can insanların olduğu yerler...
Dün uçaklarla sevk edilen UMKE ekipleri sağlık çalışanları gönüllüleri hiçbir şey düşünmeden sadece yardım etmek için oraya gitmek için gönüllü oldular.Giden ekipler de şu anda mağdur. Koordinasyon yok ikmal sevk zinciri yok ve bekliyorlar en az enkaz altında olanların hislerini hissederek yürekleri paramparça soğuğu vücutlarında hissederek bekliyorlar.
Canım ülkem, Sayın Cumhurbaşkanım siz başkomutansınız emrinizde Türk Silahlı Kuvvetleri var geçmişte Gölcük te Van Adan a depreminde olduğu gibi eylem planı yapmak sizin elinizdeydi. Ellerimizden hayatlar kış mevsiminin şartlarıyla depremin acı yüzüyle kayıp gidiyor.
Çocukluğumdaki o hayalleri artık kuramıyorum.Oysa ki aynı dedemin anlattığı masallardaki gibi dünyayı dize getiren bir kahraman, bazen geçtiği yerlere bolluk bereket serpen kutlu bir derviş, bazen de kök söktüren bir eşkiya oluyordum.. Herkül, Zaloğlu Rüstem, Zümrüdü Anka kuşu, babı hayatı bulan adam olmak istiyordum.Ama gördüm ki artık umutlarımız söndü ışıklarımız kapandı bu acı bu his yine unutulacak oysa ki deprem gerçeği bu coğrafyada hep vardı ama var olmaya devam ediyor Çocukluğumuzda dinlediğimiz masallardaki kahramanlar gibi olamadık yine acı yine kederler sardı.Çok çabuk unuturuz. Aynı Soma'daki aynı Çorlu'daki gibi hayat devam ediyor değil mi dostlar genç yapıncaklar, onlardan çok şey öğreneceğimiz büyüklerimiz kara toprakla bütünleşiyor.
Geride kalanların çoğunun ise artık başlarını sokacakları bir yuvaları bile yok. Devletimiz evet Türkiye' nin Yüzyılına gidiyoruz ama acılar yüreğimizde kor yanlışları doğru yapmak elimizdeyken hala yanlışlara devam etmek kadar acı birşey yok. Çocukluğumuzda ki hayal gücümüz artık kara bir çukur. Sözün bittiği yerdeyiz...
