Son muydu bu bahar?
Sonbahar bir mevsimden daha ötesi. İçinde hasretlik, hüzün ve hazan barındıran bir mevsim olsa da benim için dayanılmaz en mutlu ve en keyifli geçen bir mevsimden ibarettir. Belki bilinmeyen doğum tarihimin annemin anlatımıyla bu mevsime denk gelmesinden mi kaynaklanıyor bilemiyorum. Annem, güz ayında doğdun der çıkar işin içinden.
Hep yaşamak ve kalmak isteğim mevsim. Keşke her mevsim sonbahar olsa alışkınız biz sonlara. Son cümle, son kelime, son veda, son görüşme, son hayat, son gülüş ve son sarılış sıralanır gider böylesine. Başında son olan şeylere aşığım. Belki de bundandır sonbahar aşkım. Son hata, son kez yaptım, son defa söylüyorum, son kez arıyorum ve son pişmanlığım bitmez sonlardan çıkardığımız ilkler.
Halbuki her sonun bir başlangıç olduğunun farkında değiliz. “Hep sonradan gelir aklım başıma hep sonradan” sitemimiz sonun başlangıcı değil midir? Sonbahar yenilenmenin ta kendisidir. Yapraklarını döken ağacın yeniden filizlenip daha gür doğaya katılmasıdır. Irmakların daha gür akmasıdır. Yağmurun kuruyan toprağa can vermesidir. Kendini yenilemektir yeniden doğuşun simgesidir.
Sonbahar aşkın mevsimidir
En önemli özelliği gark olmasıdır. Sonbahar aşkın mevsimidir. Romantizmin ta kendisidir. Siz hiç Temmuz’a Ağustos’a aşk şiirleri yazıldığını duydunuz mu? Eylülde gel demişler. Bir sonbahar akşamına şarkı yapmışlar. Ceketi sevgilinin omuzuna atma mevsimi geldi demişler. Kavuşmak ve ayrılıklara dair herkesin dilinden sonbahar şarkıları, sonbahar şiirleri kaleme dökülmüş. Yazının kalemle buluşması ve aşka dair dile geldiği mevsimdir sonbahar.
Sessizlik mevsimidir sonbahar. Sizin siz olduğunuz mevsimdir. Kendinizi dinlediğiniz yazın şaşasını bitirip daha dingin ve kendiniz olabildiğiniz mevsimdir. Tüm dertlerinizin tasanızın ve kaygılarınızın yaprak döküp yenilendiğiniz mevsimdir. Yeşilin sarıya sonrası kızıla büründüğü ruhunuza hitap eden renk cümbüşüdür sonbahar. Günümüzde kalmasa da eskilerin tarifiyle kart postalları andıran mevsimdir.
Yaylalardan göç mevsimidir. Koyunun kuzuyla bir ahıra girip kavuşma anıdır. Tüm toplumun birlik beraberlik yaşam süreceği yılın başlangıcıdır. Yazlıkçılar dönüşü, hasat zamanı bitişi, herkesi arayıp evinde bulacağınız mevsimdir. Demli çayı sobaların üstüne koyduğumuz koyu muhabbetlerin dibine vurduğumuz mevsimdir. Bakmayın siz sonbahar denildiğine, ilklere ve hayata yeniden başlayacağımız bir mevsimdir sonbahar.
Elbette herkesin yüreğinden uğurlayamadığı bir sonu ve bir sonbaharı vardır. Yapraklar ağaçları terk ederken bizim de gönlümüzden düşüremediğimiz, son deyip nokta koyamadığımız ve son derken hep başa döndüğümüz, son yazmayan bir duygunun adıdır sonbahar. Ne kadar son bahar denilse de hayatımızda hep ilkbahar olmuştur.
Nerede son bulur hayat bilinmez. Dünya fani ömür geri gelmez. Gidenler biçare gittiği yerden haber vermez. Son mudur yaşam ya da ilk midir bilinmez. Yaşadığın kadar varsın bu hayatta! Gerisi ha var ha yok muştan ibaret bir son bahar! Bilinmez meçhule gidenin dönmediği gelip de haber vermediği bir meçhulden ibaret. Şairin dediği gibi; birçok giden memnun ki yerinden çok seneler geçti, çok seneler geçti dönen yok seferinden. Sonlarınız hep ilkbahar olsun, hayat sonbaharın huzuru ve keyifle son bulsun.
Sağlıcakla…
