Erge cinayeti!

Taksici Oğuz Erge cinayeti ve detayları kan dondurmaya devam ediyor. İzmir’in Gaziemir ilçesinde taksisine aldığı Delil Aysal tarafından yok yere vurularak öldürüldü Oğuz Erge. Taksinin kamera kayıtlarında an be an işlenen cinayeti gördük, izledik, izliyoruz hepimiz. Büyük bir soğukkanlılıkla işlediği cinayetin ardından Oğuz Erge’ye insanlara güvenmeyeceksin diyen zanlı, elini kolunu sallaya sallaya çıkıp gidiyor taksiden. Daha sonrasında yapılan operasyonla yakalanan cinayet zanlısının ifadeleri ortaya çıkmaya başladı.

Özetle katil zanlısı “ailevi problemlerinden” ötürü, kardeş kıskançlığından dolayı bozuk olan psikolojisi sebebiyle öldürmüş taksici Oğuz Erge’yi. Neymiş efendim aslında intihar etmeye gidiyormuş da taksiciyi öldürmüş onun yerine sinirlenince çünkü kredi kartı geçmiyormuş takside. İnanılır gibi değil, insanın okuduğunu anlaması mümkün değil. Psikolojisi bozuk olduğu için bir insanı öldürdü canice, bir evi kimsesiz, bir kız çocuğunu babasız, bir kadını hayat arkadaşsız, bir anne, babayı evlatsız bıraktı.

Tam olarak hangi noktada bu kadar canileşti insanlar? Ne zaman insanlıklar bu denli yitirilip birbirlerine insan olarak bakmayı bıraktılar? Böylesi bir zamanda psikolojisi düzgün olanı bulmak zaten zor, herkes birbirine istediğini yapsın o zaman öyle mi diyelim yani. Ya da kardeşini kıskanan, benim ailevi problemim var diyen zıvanadan çıksın.

Daha bu olayın şoku, etkisi atlatılamamışken, kişisel güvenliğimiz her an tehdit altındayken dün Aydın’da bir kadın yolcunun bindiği taksinin şoförüne söylediği akıl almaz şeyler takıldı bu sefer taksinin kameralarına. Ortada hiçbir sebep yokken şoförü adeta tehdit eder gibi konuştuğunu görenler mutlaka olmuştur. Ağıza bile alınmayacak küfürler sıralayan kadına karşı taksicinin sakin kalabilmiş olması bile mucize gibi bir şey adeta. Bu küfürlerin yanı sıra “Senin gibi taksicileri arkadan vuruyorlar, vursunlar.” şeklinde bir de kahkahaların eşlik ettiği cümleler sıralanıyor taksiciye.

İnsanların dehşeti ve vahşetinin birbirine bu denli sıçrıyor oluşu, her bir kötü olayın bir diğerini cesaretlendiriyor oluşu, mantığın tamamen yok sayılıp, egonun ve kibrin bu kadar ayyuka çıktığı bir dönem daha görmüş müdür insanlık zannetmiyorum. Ben şahsen utanıyorum böylesi bir yozlaşmanın ve zorbalaşmanın içerisinde yaşıyor olmaktan. Birilerinin canı gitmişken, bir diğerlerinin bundan keyif alıyor, cesaret buluyor oluşundaki korkunçluktan tüylerim ürperiyor.

Toplumca sürüklendik bir yerlere bir zamanlarda, sürükleniyoruz ve anlaşılan o ki sürüklenmeye de devam edeceğiz. Dilerim ki bir yerlerde son bulur bu dehşet ve vahşetin yayılımı, dilerim ki kaybettiğimiz insaniyet biz onu bulamasak ta gelip bizi bulur. Ve dilerim ki mantığımız saklandığı yerden çıkıp gelir. Toplumca daha kötü olaylara şahitlik etmeden, daha fazla can yitirmeden…