İnsanlık ölmüş demişlerdi inanmamıştım !

Doksan yaşına merdiven dayamış , saç ve sakallarını aklar bürümüş, alnında ise hayatın bütün izleri olan yaşlı bir amca dedi ki ; "Sen daha ne gördün evlat ? Çok şeyler göreceksin. Yahu buda olur mu diye?"
Hayatta her şey insanoğlu içindir. Doğumda, ölümde, hastalıkta, sağlıkta, mutlulukta, üzüntüde...
Hayatın en acımasız, en utanç verici bir olayına bugün şahit oldum. Önce kendimden utandım sonra Müslümanların geldiği durumdan utandım, sonra da insanlıktan...
Bir anne ve üç oğlu...
Henüz gençliğinin baharında iken kocasını Hakka uğurlayan anne , dünyanın bütün zorluklarına , sıkıntılarına göğüs gererek oğullarına hem annelik hem babalık yapmış. Yememiş yedirmiş, giymemiş giydirmiş,  ömrünü evlatlarına adamış...
Evlatları ne yapmış? 
İlk fırsatta fedakar anneye tekmeyi vurmuş, onu şu fani dünyada yapayalnız bırakmış! Yetmemiş yirmi yıl boyunca bir defa dahi ziyaret etmemiş. 
Yalnız başına yaşayan anne, ölüm döşeğine düştüğünde komşuları oğullarını aramış ; "Anneniz son zamanlarını yaşıyor gelin" verilen cevaplar içler acısı; 
" Ne hali varsa görsün! " 
" Ölmüş kurtulmuş !"
" Zaten ölecekti gömerler!"
Evet yanlış okumadınız üç evlat da annesinin cenazesine dahi gelmeyeceklerini söylüyorlar. 
Daha sonra evlatlarından biri cenazeye geliyor . Komşuları çok şaşırıyor. 
Hani cenazeye gelmeyecektin? Diye soruyorlar. 
Verilen cevap manidar ; " Telefon ile konuşurken alkollüydüm. Benim geldiğime bakmayın miras kalan ev için buradayım. Yoksa hayatta gelmezdim ..." 

Bir mahalle düşünün, bir komşuluk düşünün, dünyanın maddeciliğine karşı dimdik durmuş, komşuluk ilişkileri bitmişken onlar sımsıkı sarılmış, insanlık unutulmuşken onlar hiç unutmamış...
Paradan , maldan , mevkiden hiç etkilenmemiş insanlar... 
Paranın dahi bozmadığı, bozamadığı harbi ve hasbi insanlar ... 
Bu insanlar, üç oğlunun gelmediği anneye son görevini yerine getirdiler. 
Camide namazını kıldılar, omuzlarda taşıdılar, mezarına toprak attılar..
Neşet Ertaş ne güzel söylemiş ; " İki büyük nimetim var, biri anam biri yârim; Birisi var etti beni birisi yâr etti beni  " İkisine de derin hürmetim var. İkisinede     kıymet biçilmez. 
Unutmayalım ölüm herkese gelecek kimine yedisinde , kimine ise yetmişinde...